Ünal Bolat

Yöneticiliğinin yanında aktif gazetecilikten asla kopmayan Genel Yayın Müdürümüz Kenan Akın, gazeteci kimliği ve bıyıksız yeni imajıyla ilk defa köşemize konuk oldu. Akın'la, son günlerde medya üzerinde yoğunlaşan söylentileri ve medyanın içinde bulunduğu durumu konuştuk...

Suçlamalara gelince "sen", başarıya gelince "ben" demek adetinden bir kurtulabilsek ve hatada da, doğruda da "biz" diyebilsek, sıkıntımız çoktan çözülmüş olacak. Ama bu kültüre ulaşmadığımız sürece kim olursa olsun ülkeyi bir adım öteye taşıyamaz.

Sevmekten söz açılınca akan sular durur demiştik. Sevgi ne yüce bir kavramdı. Sevgi insanı ne çok değiştiriyordu. Ve sevgi, insanı diğer canlılardan farklı kılan tek özellikti... Ölesiye olsa bile... Sizlerden gelen yoğun istek üzerine bugün de sevgi üzerine yazıyoruz. Hem de kıtalar ötesinden bize ulaşan bir mailden...

Dünkü hikayemize kaldığımız yerden devam ediyoruz. Aynı ilçede doğup büyüdüğü için, muayene ücretimi belki vermezler düşüncesiyle kimseyle yüz göz olmamak istemeyen doktor, Osman amca adında gün görmüş ihtiyar tarafından bir hastanın muayenesi için çağırılır.

Sivas'tan A. Mahir Pekşen'in kaleme aldığı güzel bir hikayeyi, merhamet ve iyilik timsali binlerce doktorumuzu tenzih ederek, gururun ve kibrin insanı aslında zelil duruma düşürmesine, kim olursa olsun hiçbir insanın hayatta tek başına olamayacağına güzel bir örnek olması bakımından yayınlıyoruz...

"Özallı Yıllarım kitabını niçin yazdım?.. Avrupa'da herkes kitap yazar. Ama işçisi yazar, ustası yazar; şoförü yazar... Güzel birşey. Ben de yazmaya meraklıyım. Makalelerim falan vardı ama kitap yazmamıştım. Bunun bir sebebi oldu. Bunu bir görev hissettim. İkincisi Özal'a zamanında çok büyük haksızlık yapıldığı kanaatindeyim..."

E şimdi var işte... Kitap illa ki çocukken mi okunur? Ya da okumak illa ki öğrencilikle mi eşdeştir. Ama aslında onların da hoşuna gitmez kitap okumak. Ne okumaktan haz ederler ne dinlemekten. Nalına mıhına rastgele sohbet varken kitap da hiç çekilmez doğrusu.

Bu tanışma Serdar'ın yüzünü bir nebze güldürür... Eve gelen genç yine CD'yi açmadan dolabına koyar ve başından geçenleri bilgisayarına yazar. Annesi oğlundaki değişikliği sezer ve "Seni bu kadar mutlu eden ne?" der. Serdar soruyu geçiştirir. Ertesi gün aşkını ilan etmek üzere gider...

Dedim ki bir gün üvey kızıma: "Kızım yavrum, ne olursa olsun vazgeç bu yoldan. Git babanla konuş." Babası her defasında "Senin gibi kızım yok" diyor ve yüzüne kapatıyormuş. Dedi ki cevap olarak: "Anne, halam bana kucak açmadı. Kimse bana kucak açmadı." Ailem bu olayı duyduğunda çok üzüldüler.

Ne olacak anne sevgisi yok... Baba derseniz kendi havasında... Babaanne yaşlı... Baskılar dayak, küfürler... Nasıl anlatsam bilmem... Babası hiçbir yere salmıyordu. Ne zaman mahalleye gitsem, ancak kapı önünde ayak üstü sohbet ederdik. Kendisine sorardım: "Hiç kısmet yok mu kızım? Evlenmiyor musun?!." diye...

Çok iyi radyo dinleyicisiydim. Ama radyoda Dj'lik yapmak hiçbir zaman aklımın ucundan geçmiyordu. Böyle bir yeteneğimin olduğunu da bilmiyordum... İşte o mikrofon hayatımı değiştirdi...

Biz öğrenciye ders çalıştırmıyoruz. Biz öğrenciye ders çalışma tekniğini öğretiyoruz. Bu tekniği alan öğrenci artık kimsenin yardımına ihtiyacı olmadan kendi kendine, hiç zorlanmadan zevkle ders çalışıyor ve hep başarıyor...

Bir babanın, çocuğunun isteğini yerine getirememesi onun için çok büyük acıdır. Bunu ancak yaşayan bilir. İhtiyacını yerine getiremeyip, çocuğunu arkadaşları arasında boynu bükük bıraktığı için tenha köşelerde gizli gizli gözyaşı döken çaresiz babaların şahidi olduğumdan yazıyorum...

Orada yaşayanlar bilirler, Hopa dağında meşhur Cankurtaran mevkii vardır. Oraya kadar keyfimize diyecek yoktu. Cankurtaran mevkiini henüz geçmiştik ki, karşıda trafik otosunu gördük. Doğrusu yüreğimizde bir tedirginlik rüzgarı esti...

"Türk milleti şairdir. Duygularını şiirlerin kanatlarına yüklemeyi çok sever. Bizde de şiire karşı bir merak uyanmıştır. Ardından "marifet iltifata tabi" sözü gereğince, şiirlerimin beğenilmesiyle şiire devam etmem gerektiğine karar verdim..."

Tıbbın alternatifi diye bir ifade yanlıştır. Tıp bir bütündür. Akupunktur veya biyoenerji, ayurveda, terapi falan filan ne kadar tedavi metodu varsa hepsi tıbbın içinde birer şubedir...

Anadolu'nun başarılı kalemlerinden değerli dostum Ahmet Mahir Pekşen'in güzel bir çalışması olan "Kâinatın Başşehri Divriği" isimli folklorik içerikli çok hoş anılarla dolu kitabından bayramla ilgili bölümünü sizinle paylaşmaya kaldığımız yerden devam ediyorum...

Bayramda hanımlar çok yoruluyor dedikse de erkeklerin de kendilerince yaptığı işler olduğunu unutmayalım. Kurban bayramıysa eğer, kurbanlığın seçimi, satın alınması, bahçede çukur eşilip hazırlanması, onların boynunun borcudur...

Bayram, güzel yurdumun her köşesinden buram buram kokmakta ama, ben size Divriği bayramlarından bahsetmek istiyorum... Bayrama hazırlık günler öncesinden başlar, evvela temizliğin bitirilmesi gerekir. Bu da tabii ki hanımların gayreti, yorulması demektir...

"İstanbul olarak, ülke olarak, millet olarak başarmak zorundayız. Başka şansımız yok. Kendimizi aşmak zorundayız."